Volgens de Hoge Raad vallen zonnebrandmiddelen en tandpasta onder het lage tarief van de omzetbelasting. Zowel zonnebrandmiddelen als tandpasta kunnen worden aangemerkt als geneesmiddel.

In de Wet op de omzetbelasting staat dat de levering van geneesmiddelen onder het lage tarief valt. Voor de definitie van geneesmiddelen verwijst de Wet op de omzetbelasting naar de geneesmiddelenwet. Uit de wetsgeschiedenis van deze wet blijkt dat de wetgever voor de definitie van het begrip geneesmiddel heeft willen aansluiten bij de Europese geneesmiddelenrichtlijn. De geneesmiddelenrichtlijn bepaalt dat producten als geneesmiddel kunnen worden aangemerkt op basis van hun werking of hun presentatie. Een product wordt op basis van presentatie als geneesmiddel beschouwd wanneer het uitdrukkelijk als zodanig wordt aangeduid of aanbevolen of wanneer het bij de consument de indruk wekt dat het een dergelijke werking heeft.

In de wetsgeschiedenis van de Wet op de omzetbelasting is niet te vinden dat de wetgever een beperkter begrip geneesmiddel heeft willen hanteren dan het begrip geneesmiddel voor de toepassing van de geneesmiddelenwet of de geneesmiddelenrichtlijn. Volgens de Hoge Raad laten de teksten op verpakkingen van zonnebrandmiddelen en tandpasta geen andere conclusie toe dan dat deze producten worden gepresenteerd als geschikt voor en behulpzaam bij het voorkomen van ziekte, gebrek, wond of pijn bij de mens. Met deze vermeldingen wordt het de consument duidelijk gemaakt dat de producten daarvoor werkzame bestanddelen bevatten.